Monday, January 28, 2013

ආයිමත් එනවා නේද මට එලවන්න?.............


"Close The Terminal session?"
තීරන පිරුනු ජීවිතේට තවත් එක් ප්‍රශ්නයක් එල්ල උනා,

තීරන අරගන හෙම්බත් වෙලා හිටපු මට ජීවිතේ තවත් එක ප්‍රශ්නයක් එල්ල කලා.
නෑ නෑ,ජීවිතේ නෙවෙයි මගෙ ඉස්සරහ තිබුනු කොම්පියුටරේ.

ඒ තීරනේ ගන්න එක මොහොතකට නතර කරලා මම වටපිට බැලුවෙ ඒකාකාරී ජීවිතේ රටාව බිඳින්න දෙයක් හොයාගන්න,
සිකුරාදාවක් වෙච්චි එදා පරිගණක ඒකකයෙ පාලුව බිඳින්න හිටියෙ මම වගේම තවත් කොම්පියුටරේට මූන ඔබාගත්තු හතර දෙනෙක්ම විතරයි,
හැමෝම තම තමංගෙ වැඩ,

එකෙක් ෆිල්ම් ඩවුන්ලෝඩ් කරනවා ඇති,සමහර දවස් වලට මම වගේ,

තව එකෙක් සබ්මිට් කරන්න පරක්කු උනු ප්‍රැක්ටිකල් එකක් කරනවා ඇති,

මම නම් කලේ හිත කියන දේ,
මොකක් කර කර හිටියද මන්දා,
කොහොම හරි,හිත කියන දේ,

මහ පාලුවේ ඒකාකරි බව බිදින්න කියලා මම කියපු දේ ඇහිලද කොහෙද,
කවුදෝ මන්දා දොරක් ඇරියා,
කල්පනා ලෝකෙක හිටපු මම ගැස්සිලා ඒ පැත්ත බැලුවා,
මම දැක්කෙ,

මෙහෙදි කලාතුරකින් දකින්න පුලුවන් හිනාවෙන් පිරුනු මූනක්,
දැකලා පුරුදු එකක්,
සියවෙනි වතාවට දකිනවා උනත් මට තවම මතකයි ඇයව පලවෙනි වතාවට දැකපු දවස,

මම හිටියෙ පරිගනක ඒකකයට යන කොරිඩෝවෙ,
ඒ වෙලාවෙ පොඩි වැස්සක් තිබුනා,
ලඟ පාත කවුරුත් හිටියෙ නැති හන්දා මම හිටියෙ වහලෙන් වැටෙන වතුර පාරවල් වලට අහුවෙන්න අත පද්ද පද්ද මගේම හීන ලෝකෙක,
ඒ වෙලාවෙ තමා එයා කොරිඩෝවෙ එහා කොනෙන් මතු උනේ,
මම එයාව දැකපු ගමන් කර කර හිටපු විකාර වැඩ නැවැත්තුවා,

ඒත් එයා ඇති තරම් දැක්කා,
මගෙ ලඟින් යන ගමන් ලොකු හිනාවක් දැම්මා,
මට ආපහු හිනා වෙන්න මතක් උනෙ ටික වෙලාවකට පස්සෙ,

මොකද මම මෙහෙදි හිනාවෙන මූනක් දැක්කමයි.
එයාගෙ පලවෙනි හිනාවම මගේ හීන ලෝකෙට එලියක් දුන්නා,
මගේ හීනවල,එයා හිටියා.
එක එක විදි වලට,
කවදාවත් හැබෑ නොවෙන විදි වලට.

එයා ආපහු හිනා වෙනවා,
මම හැරිලා බැලුවා මගෙ පිටි පස්සෙ කෙනෙක් එක්කද කියලා,
කවුරුත් හිටියෙ නෑ මගෙ පිටිපස්සෙන්,
මමත් හිනා උනා,
ඇඟෙන් කෑල්ලක් යනවයෑ,
එයා මගෙ ලඟට ඇවිත් එහා පැත්තෙ පුටුවෙන් වාඩි උනා,
හීන දකින්න ඇති මම දහස් පාරක්,
මේක වෙයි කියලා,

ඒත් කවුද හිතුවෙ ඇත්ත වෙයි කියලා!
"මල්ලි හැමදාම මෙහෙ එනවා නේද?",

මම හිතුවෙම නෑ කතාකරාවි කියලා,
"නෑ...මේ....ඔවු..නෑ..නෑ...ඔව්",මට වචන පැටලුනා.
"මොකෝ මල්ලි බය වෙලා?.මම ආවෙ එලවන්න නෙවෙයි" ආයිමත් අර හිනාව.
"ඔවු ඉතින්,ඉදලා හිටලා එනවා",ඒ පාරනම් ටිකක් හරි ගියා.
"ඉඳලා හිටලා?.හොඳ ඉඳලා හිටලා.පහුගිය සතියෙම උදේ ඉඳලා හවස් වෙනකම් මේකෙ නේද?"එයා හිනා වෙවී අහනවා.

මම හිනා උනා,
"මොකද හිනා වෙන්නෙ?.නීවාඩු දෙන්නෙ ගෙදර යන්න.මේක ඇතුලට වෙලා ඉන්න නෙවෙයි.",
"එහෙනම් මම  යන්නද?" මම හෙමිහිට ඇහුවා.
"අපෝ පිස්සා,ඔච්චර බය වෙන්න එපා.මම කිව්වනේ එලවන්න නෙවෙයි ආවෙ කියලා" ආයිමත් අර හිනාව..
"එහෙනම් යන්න කිව්වෙ?"
"විහිලුවටනෙ ලමයෝ,හැමදාම උනත් එන්න.මගේ අකමැත්තක් නෑ",හීනයක දෙබස් ඒ වගේම.
මම හෙමිහිට ෆෝන් එක අතට අරන් වෙලාව බැලුවා,
වහන වෙලාවමයි,
"මොකද වෙලාව බලන්නෙ?යන්න ඕනිද?" තවත් ප්‍රශ්නයක්.
"දැන් වහනවා නේද?,වහන්නෙ නැත්නම් යන්නෙ නැතුව ඉන්නම්" මම කිව්වා.
එයාට ලොකු හිනාවක් ගියා.
"අපෝ දැන් වහන්න ඕනි.ඔයාට ගෙවල් නැති උනාට අපිට යන්න ගෙවල් තියනවා",
"එහනම් මම යන්නද?" ආයිමත් මම ඇහුවා,
මට හිතුනෙ "ඉතින් යන්න,මට මොකද" කියයි කියලා,

ඒත්,
"එහෙනම් යන්න,ආයිමත් එනවා නේද මට එලවන්න?"...................................................................................................