පසුව නම් කරමි..............

පොෂ් ගැහැණු,
මහලු මිනිස්සු,
ස්ලිම් කෙල්ලො,

සක්මන් මාවත දිගේ ඇවිදිමින්,හුරු පුරුදු "ඊවිනිං වෝක් එක" ගනිමින් සිටියහ..
පොෂ් ගැහැණු "ශෝ එකට" ද,
මහලු මිනිස්සු "සීනි වැඩි නිසා"ද,
ස්ලිම් කෙල්ලො "ස්ලිම් ගතිය පවත්වා ගැනීමට?"ද,
"ඊවිනිං වෝක් එක"ගනිමින් සිටියද,

අප,
මා සහ මලයා නිදහස් චතුරශ්‍රයේ අතුරු පිවිසුම් මගෙහි ඇවිදිමින් සිටියේ හුදෙක් රස්තියාදුව සදහාය,
ජාත්‍යන්තර පොත් ප්‍රදර්ශනය බලා,පොත් දෙකක් මිලදී ගෙන,අතේ සතේ නැතිව සිටි මා,
"අයියෙ නිදහස් චතුරශ්‍රෙ තියෙන්නෙ මේ ළඟ,යමුද බලන්න?" මලයා ගේ කීමට එකඟ වූයේ,"ආයි කවදා මේ පැත්තෙ එන්නද.." යන හැඟීමෙන් යුක්තවය.

පොෂ් ගැහනු සහ මහල්ලන් ගැන සැලකිල්ලක් නොදැක්වූ මා සහ මලයා "ස්ලිම් කෙල්ලන්" දෙස බලමින්,අතුරු පිවිසුම් මගෙහි "පුළුවන් තරම් අයිනෙන්" ගමන් කරමින් සිටියේ ඇවිදින්නන්ට ඇවිදගන්නට කියායි.

දෙපය මගෙහි වූවද,දෙනෙත සහ මනස වෙනතක නිසා,යමක් කියමින් මලයා මගේ අතින් ඇදීම මට නොදැනීම එතරම් පුදුමයක් නෙවේ.
මොහොතකින් යමෙකුගේ සිරුරේ මා ගැටුණේ දෙදෙනාවම බිම ඇද දමන තරම් වේගයකින්,

"Bloody idiot,Are you bloind or something?"
නුහුරු විදෙස් බස් හැසුරුමකින් ඇසුණේ,මා නැවත නැගී සිටින්නටත් පෙරයි..
"නොදකිං ලංකාවෙ ගොං කෙල්ලො,ඉංග්‍රීසියෙං කතාකරනවා මදිවට ඇක්සන්ට් එකත් වෙනස් කරගන",සිතින් බණිමින් නැගීසිටි මා,
මොහොතකට ගොළු වූයේ,ඇය දැකිමෙනුයි,මට "I'm sorry,I'm very sorry..", කීමට මතක් වූයේද යම් කාලයකට පසුවයි..
විදේශීය කෙල්ලක වූ ඈ,බැලූ බැල්මටම යුරෝපා රටකට අයත් වූ බව හදුනාගැනීමට ඕනැම අයෙකුට හැකි විය යුතුයි.
නිමේෂයකින් මගේ මතකය තුළ,නොමැකෙන ලෙසම ඇදෙන්නට ඇගේ රුව සමත් උණා.
ඇගෙන් ගිලිහුණු අයි පොඩය සහ වතුර බෝතලය අහුලා දුන් මා,සිනහවක් පා ඇය පසුකර යන්නට සූදානම් උණා.

"Thanx,Sorry i couldn't mind my language before.think you were checking out them." අප පසුකර යමින්

සිටි "ස්ලිම් කෙල්ලෙකු" පෙන්වමින්,ඇය කියා සිටියෙ සරදම් සහගත මදහසක් මුහුණේ රඳවාගනයි.
ඇයගේ සෘජු භාවය හමුවේ දෙන්නට පිළිතුරක් නොවූ මා,"කඩු සටන්" පිළිබඳවද වැඩි කැමැත්තක් නොවූයෙන් වචන කීපයකින් ඇය හා සංවාදය නිමකර ලිස්සා ගියා.

පියවර කිහිපයක් ඉදිරියට යද්දි, "පට්ට කෑල්ල නේද අයියෙ?" මලයා ඇසූ ප්‍රශ්නයෙනුයි ඔහු සිටි බව මතක් උණෙ.
ඔහුටද මා සම වයැසියෙකු නොවන බව මතක් වන්නට ඇත්තෙ යම් කිසි කාලයකට පසුව විය යුතුයි.මක් නිසාද ඔහු කිසිවිටෙකත් මා ඉදිරියේ එවන් ප්‍රකාශ නොකිරීමට සෑම විටම වග බලාගත් නිසා.

මා ඇය දෙස කීපවරක් නැවත හැරී බැලුවත්, ඉක්මනින්ම ඈතට ඇදී ගිය ඈ ටික වේලාවකින් නොපෙනී ගියා.නිදහසේ චතුරශ්‍රය වටා ඇවිදිමින් හොඳ හැටි එය බලාගත් අප නැවතත් නවාතැනට පැමිණෙද්දි රාත්‍රි 8ත් ඉක්ම ගොස්.

මෙහි මීළඟ ආරම්භය ලියවෙන්නෙ,මෙයින් සති කීපයකට පසුව විශ්වවිද්‍යාලය ඇරඹුමත් සමගයි...

මල් සමයක් නොවූ අපට,වැසි සමය අවසානයේ,තවත් අමුත්තන් පිරිසක් විශ්වවිද්‍යාලය තුළ දැක ගන්නට ලැබුණා,
අධ්‍යාපන ඇමත්තාගේ "ඇස් රවුං උන්,බෝල උං,කලු උං සුදු උං.." ප්‍රකාශය සැබෑ කරමින් විදේශික සිසුන් අධ්‍යන වාරය සදහා පැමිණ සිටියා,

ඔවුන් අතර ඇයද සිටීම,අහඹුවක් වන්නට ඇති,
දුටු සැණින් මා ඇය හදුනාගත්තද,කතාවට මුල පිරුවේ ඇය වීම මගේ සංස්කෘතික බැම්මද,නැතිනම් සිත යට තිබූ ලැජ්ජාවක සේයාවද යන්න තවමත් වටහා ගැනිමට අපහසු වන්නක්.

"You are the one that..."ලෙස ඇරඹුණු ඇය සහ මගේ සල්ලාපය දෙස මාගේ මිතුරන් බලා සිටියේ විස්මයෙන්.
එය අවසන් වූ වහාම "පට්ට කෑල්ලක්නෙ බං,උඹ කොහොමද ඒකිව දන්නෙ?" පැනය නිතැතින්ම මා වෙත එල්ල වූවා.
සත්‍යම කතාව ඔවුන් හා පැවසුවත්,මා විශ්වාස නොකළ ඔවුන් ඇය සහ මා වෙනත් ක්‍රමයකින් හදුනන්නන් බවට සැක කළා.

දේශන ශාලාවෙ යාබද අසුන් දෙකක දිනපතා අසුන් ගෙන සිටීමෙන් ආරම්භ වූ,ඇයගේ,මට සමීප වීම මට යම් තරමක පුදුමයක් ඌවත්,නොදන්නා පුත්ගලයින් අතර "ඇඟේ හැපීමෙන්" හෝ,දන්නා පුත්ගලයාට සමීප වීමෙ පුදුමයක් නැතැයි,මා එය සාධාරණීකරණය කළා.

මගේ මවට පසු,මා තේරුම් ගැනීමට වැඩිම හැකියාවක් දැක්වූ ඇය,මා දුරස්ථව සිටියදී පවා මාගේ හැඟීම් පිළිබඳව දැනගන්නේ කෙසේදැයි අදටත් ප්‍රශ්නයක්,

කලක් ගත වීමේදී ඇය පිළිබඳ යම් හැඟීම් ගොන්නක් මා තුළ ඇති උවත්,ඉඟියක්වත් ඇයට නොපෑමට මා තීරණය කළේ,හොඳ මිතුරියක් අහිමි කර ගැනීමේ වේදනාවට මා කලින් මුහුණ පා ඇති නිසා.

මා සමුගන්නේ ඔබේ පරිකල්පනයට අවසානය නීර්ණය කර ගැනීමට,
මා තරම් සංස්කෘතික බැම්මකින් ඇය බැදී සිටියේ නැති බවත්,
හැඟීම් වචනයට පෙරළීමට ඇයට මා තරම් බියක් තිබුණේ නැති බවත්,
ඉඟි වලට ලබා දෙමින්!!........................