මටද මහන වන්නට සිතුනේය!!

මට මහන වෙන්න හිතිච්චි එක,එක පාරටම වෙච්චි එකක්නම් නෙවෙයි,
හුඟක් කල් ඉදලා මගෙ හිතේ ඔය අදහස තිබුනා,

ඒක අලුත් උනෙ අද උදෙ අපේ ගෙදරට ආරන්‍යවාසි හාමුදුරු කෙනෙක් පිඬුසිඟා වැඩලලු,
(මමනම් දන්නෙ නෑ...6.30 විතර මල රෑ කවුද ඇහැරෙන්නෙ හික් හික්)
අපේ පැත්ත ගමක් උනත් හාමුදුරු වරු පිඬුසිඟා වඩින එක එච්චරම සුලභ නෑ,

ඉතින් මේ හාමුදුරුවොන්ගෙ ආගමනයත් එක්කම මට මතක් උනා ආරන්‍යවාසී(පන්සල් වාසී නොවේ!!) හාමුදුරු නමකට තියන නිදහස ගැන,

වැඩ කරන්න නෑ...
පවුල් නඩත්තු කරන්න නෑ...
කන්න බොන්න දෙන්න තරම් හිතක් තියන මිනිස්සු තාමත් ලංකාවෙ ඉන්නවා(නැත්නම් කැලැව තියෙන්නෙ..මොනවා හරි හොයාගන්න පුලුවන්නෙ..)
ඔක්කොටම වඩා කොම්පියුටර් නෑ,සෙල් පෝන් නෑ!!

මටනම් ජීවිතේ තියන ලොකුම දේ නිදහස!

කාලය තමන්ට අවශ්‍ය විදියට පාවිච්චි කරන්න පුලුවන්,

නිදහසේ ඉන්න..
භාවනා කරන්න..

අපි කලාතුරකින් ආරන්‍යට ගියාම දැනෙන සන්සුන් හැඟීම,
සිසිලස,
ඒ හාමුදුරු වරුන්ට හැමදාම දැනෙනවා ඇති,

ටිකක් හිතන්න,
ඒ වගෙ තැනකදි(පන්සල් නොවේ!!) හිත එක තැනක තියා ගන්න කොච්චර ලේසිද කියලා!!

ඒ අයට අදහස් ප්‍රකාශකරන්න බුකිය,බස් හෝ බ්ලොග් නැති උනාට අසීමිත වෙච්චි පරිසරය තියනවා!!
අපිට නැති මහා නිදහසක් ආරන්‍ය වාසී ජීවිතය තුල තියනවා.....

මේවා ගැන හිතනකොට මම ආයි අයිත් හැඟීම් අතර අතරමං වෙලා අනාගතය වෙනුවෙන් මම ගත්තු තීරනය හරිද කියන සැකය නැවතත් ඔලුවට එනවා..!!